مجید بذرافکن

فتنه 88 به بهانه نتیجه انتخابات 88 رونمایی شد. ماجراهایی که ریشه در بیست و اندی سال قبل داشت. حسادت‌ها و حقدهای روان شناختی نسبت به عزیزان انقلاب اسلامی با هوشمندی و بسترسازی دقیق دشمن پروژه ای را کلید زد که در اوان خود، هدف گیری اصلی‌اش را در ضدیت با اصل نظام اسلامی را برملا نساخته بود.

در این میان، عده ای از دوستان جاهلانه و برخی عالمانه قد و اندازه فتنه و این کودتای سیاسی- رسانه ای را کوچک شمردند. اما رهبری در نمازجمعه تاریخی پس از انتخابات، داهیانه و مؤمنانه این غبار نوخاسته را رمزگشایی کردند و با "دوست و دشمن" و "غافل و جاهل" اتمام حجت کردند.

روزهای پیاپی فتنه‌ي "فکری- فرهنگی" و "سیاسی- اجتماعی"، جمهوری اسلامی را دچار چالش و خسارت می کرد. حتی زمانی که روز قدس علیه شعارهای اصیل انقلاب اسلامی در حمایت از فلسطین دهن کجی و بی حرمتی شد، برخی نطق ها کور و بعضی گوش ها کر شده بود. دسته ای از نخبگان و صاحبان نفوذ سیاسی اجتماعی خودی با دلخوری قبلی از کاندیدای منتخب انتخابات دهم، مهر سکوت بر لب نهادند و یا با اظهارات دوپهلو سعی در حفظ جایگاه خویش داشتند.

رهبر عظیم القدر انقلاب اسلامی نیز درخواست های مکرر خود بر انجام روشنگری و شفاف سازی از این دست نخبگان به تلخی انتقاد کردند و از نادیدن دندان های به هم فشرده دشمن در جمع شعرای کشور شقشقیه ای زدند: «جنگ نرم؛ راست است، اين يك واقعيت است؛ يعنى الان جنگ است. البته اين حرف را من امروز نمي‌زنم، من از بعد از جنگ - از سال 67 - هميشه اين را گفته‌‌‌‌‌‌‌ام؛ بارها و بارها.  علت اين است كه من صحنه را مى‌‌‌‌‌‌‌بينم؛ چه بكنم اگر كسى نمى‌‌‌‌‌‌‌بيند؟! چه كار كند انسان؟! من دارم مى‌‌‌‌‌‌‌بينم صحنه را، مى‌‌‌‌‌‌‌بينم تجهيز را، مى‌‌‌‌‌‌‌بينم صف‌‌‌‌‌‌‌آرايى‌‌‌‌‌‌‌ها را، مى‌‌‌‌‌‌‌بينم دهان‌هاى با حقد و غضب گشوده شده و دندان‌هاى با غيظ به هم فشرده شده عليه انقلاب و عليه امام و عليه همه‌‌‌‌‌‌‌ى اين آرمان‌ها و عليه همه‌‌‌‌‌‌‌ى آن كسانى كه به اين حركت دل بسته‌‌‌‌‌‌‌اند را؛ اين‌ها را انسان دارد مى‌‌‌‌‌‌‌بيند، خب چه كار كند؟...» بيانات در ديدار جمعى از شعرا. 1388/06/14

این روزها که دو سال و دو ماه از این کوس علنی جنگ و صف کشی اسلام و کفر گذشته است، بی هنران دیروز، مدعیان پر سر وصدای امروز شده اند. چه باید کرد؟ قاعدین و ساکتان فتنه تلخ و سخت 88، گردن افراشته اند و بدون آن که نسبت به مواضع دشمن شاد کن و تضعیف کننده‌شان ندامت و انتباهی داشته باشند، در پی به‎دست گرفتن مصادر امور سیاسی جریان منتسب به حزب الله هستند.

چه باید کرد؟

دغدغه خلوص صف انقلاب و جبهه خودی، دغدغه‌ی اصیل و شریفي است که مدتی موج آفرینی های جدی خود را تا تجمع جلوی مجلس شورای اسلامی کشاند. اما مدتی است این انگیزه‌ي حق، فرو کش کرده است.

صدر اسلام زمانی که کوس جنگ تبوک نواخته شد. رسول خدا صلوات الله علیه آماده خروج از مدینه برای سفری دراز در فصلی گرم به سمت مرزهای شمالی مملکت اسلامی شدند. بالتبع از همه مسلمانان مستعد و توانمند بر جنگیدن یاری طلبیدند و آنان را برای حضور در عرصه جهاد فی سبیل الله تشجیع و تحریض کردند.

در این میان، عده ای با عذر و بهانه از رفتن به جنگ خودداری کردند. سوره توبه آیات 81 تا 96 این ماجرا را به اختصار آورده است و از منافقانی یاد کرده که به دنبال شکستن عزم و اراده مؤمنان از پیوستن به صف مجاهدان پرهیز داشته اند. عتاب و وعده عقاب دنیوی و اخروی، آتیه ای است که قرآن برای قاعدین فتنه تصویر می کند.

اما رفتارشناسی منافقان بعد از پایان جهاد و معرکه از زبان قرآن  خواندنی‎تر است:

«يعتذرون إليكم اذا رجعتم اليهم قل لا تعتذروا لن نؤ من لكم قد نبانا الله من اخباركم و سيرى الله عملكم و رسوله ثم تردون الى علم الغيب و الشهادة فينبئكم بما كنتم تعملون (94) (و) چون بازگرديد نزد شما عذر آورند، بگو عذر مي‌آوريد كه ما هرگز شما را تصديق نمى كنيم، خدا ما را از اخبار شما خبردار كرد، و به زودى خدا عمل شما را مى بيند، و رسول او نيز، آنگاه به سوى داناى غيب و شهادت بازمى گرديد، پس شما را به آنچه مى كرديد، خبر مى دهد. (94)

سيحلفون بالله لكم اذا انقلبتم اليهم لتعرضوا عنهم فاعرضوا عنهم انهم رجس و ماوئهم جهنم جزاء بما كانوا يكسبون (95) به زودى همين كه به سوى ايشان بازگرديد، برايتان به خدا سوگند مى خورند تا از ايشان صرف‌نظر كنيد، و شما از ايشان صرف‎نظر كنيد كه ايشان پليدند، و جاي‎شان به كيفر آنچه مى كردند، جهنم است. (95)

يحلفون لكم لترضوا عنهم فان ترضوا عنهم فان الله لا يرضى عن القوم الفاسقين (96) براي‌تان سوگند مى خورند تا شما از ايشان راضى شويد، و به فرضى كه شما از ايشان راضى شويد، خدا از مردم عصيان‎گر فاسق راضى نمى‎شود. (96)»

به صورت کاملاً عینی، سوره توبه رفتار سیاسی پیغمبر در توبیخ این دسته از منافقان را بدین‌سان بیان می کند که وقتی سه نفر از واماندگان از جنگ بعد از مراجعت رسول الله صلوات الله علیه و آله به خدمت ایشان رسیدند، با قهر و رویگردانی "صاحب خلق عظیم" مواجه شدند. به گونه ای که:

«وَ عَلَى الثَّلاثَةِ الَّذينَ خُلِّفُوا حَتّى إِذا ضاقَتْ عَلَيْهِمُ الْأَرْضُ بِما رَحُبَتْ وَ ضاقَتْ عَلَيْهِمْ أَنْفُسُهُمْ وَ ظَنُّوا أَنْ لا مَلْجَأَ مِنَ اللّهِ إِلاّ إِلَيْهِ ثُمَّ تابَ عَلَيْهِمْ لِيَتُوبُوا إِنَّ اللّهَ هُوَ التَّوّابُ الرَّحيم» و [نيز] بر آن سه تن كه بر جاى مانده بودند، [و قبول توبه آنان به تعويق افتاد] تا آنجا كه زمين با همه فراخى بر آنان تنگ شد و از خود به تنگ آمدند و دانستند كه پناهى از خدا جز به سوى او نيست . پس [خدا] به آنان [توفيق ] توبه داد، تا توبه كنند بى ترديد خدا همان توبه پذير مهربان است. سوره توبه آیه 118

این جنگ و آن جنگ، این قاعدین فتنه و آن دوری گزینندگان از جهاد، چه کسی می تواند از حضرت ختمی مرتبت در عفو و رحمت سبقت بگیرد؟

قهر و سخت گرفتن بر ساکتان فتنه، پیش کش، لطفاً آنها را بر تارک نام اسلام و انقلاب ننشانید!

افسران جنگ نرم؛ نکند سرگرم شدن به یک جبهه، موجب دور خوردن در جبهه های جدی تر و خطرناک تر شود!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: